غزل سیاه
دوشنبه, ۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۶:۳۷ ق.ظ
خانه ام مملو از هوای سیاه
شعر من شعر واژه های سیاه
من واین آسمان تیره وتار
من واین بخت ناروای سیاه
مانده بر سنگفرش کوچه ی عمر
اثری از دو رد پای سیاه
رد پایی زعمر بی حاصل
یادگار گذشته های سیاه
میزند بر دلم همیشه کسی
دست ردی به ادعای سیاه
حال روح سپید شعرم را
میفروشم به این بهای سیاه
از زمین جز ستم نمی روید
آسمان میدهد بلای سیاه
آی مردم سپید یعنی چه؟
من که غرقم در این فضای سیاه
بسیار احسنت
بسیار اشعار زیبا و متین و نغزی دارید
به حال خوب و پر احساستان غبطه می خورم
موفق و پیروز باشید