زری سلطانی فر

سلول به سلول به ادبار کشیده

محکومیتش را،همه سیگار کشیده

از بردگی اش هیچ نگفته ست ولیکن

مادرشدنش را همه جا جار کشیده

نقاش زمان کو که در آن عکس قدیمی

لبهای تو را رنگ گل نار کشیده

نقاش زمان کو که در آن خاطره ی دور 

چشمان تو رانرگس بیمار کشیده

این پیکر تا خورده ی فرتوت مچاله

لیلی ست که یک عمر فقط بار کشیده

لیلی به خدا درد غزالینه شدن را

مجنون تو انگار نه انگار کشیده

یک مرد،نه ،یک جغد،نه،یک گرگ گرسنه

در گوش توهی زوزه ی کشدار کشیده

سهم تو از آواز خوش چلچله ها نیز

بر شاخه کلاغی ست که هی قار کشیده

لیلی همه ی حق زمین را وزمان را

منصور لقب داده وبردار کشیده

بشکافد اگر قلب تورا خنجر مجنون

بیند که در آن عکس رخ یار کشیده