زری سلطانی فر

شعرهایی برای زنان ایرانی، شعرهایی ورای ویرانی

زری سلطانی فر

شعرهایی برای زنان ایرانی، شعرهایی ورای ویرانی

زری سلطانی فر

خانه ام مملو از هوای سیاه
شعر من، شعر واژه های سیاه
...
آی مردم سپید یعنی چه...؟!
من که غرقم در این فضای سیاه

تمکین...!!!!!

جمعه, ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۱۱:۵۱ ب.ظ

در سرزمین من، زنان بردگانی هستند که ارزششان با یک شتر برابر است!!

اگر تمکین کنند: بردگان سر به راه

اگر تمکین نکنند: ناشزه!!!


بر روی کوهان شتر تمکین نداری؟!

مستوجب حد می شوی، کابین نداری

انگ تمرد روی پیشانیت خورده ست

در پیش ایشان چون سری پایین نداری


از دست این ابلیس های آدمی شکل

حوای من یک لحظه هم تسکین نداری


تقدیر گلهایت فقط پر پر شدن بود

باغی که گرداگرد خود پرچین نداری


ای مذهب ای بازیچه ی تسبیح ملا

چون اسب رهواری ولیکن زین نداری


« زن» را به ناحق در قضاوت می نشینی

وقتی که حتی دیده ای حق بین نداری


حد عدالت عذر تجدید فراش است

هر چند هنگام عمل آیین نداری!!!


دم خروس وبر لبت سوگند « عباس»

شاید مسلمان باشی اما دین نداری


 




موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۵/۰۲/۱۷
زری سلطانی فر

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی