زری سلطانی فر

شعرهایی برای زنان ایرانی، شعرهایی ورای ویرانی

زری سلطانی فر

شعرهایی برای زنان ایرانی، شعرهایی ورای ویرانی

زری سلطانی فر

خانه ام مملو از هوای سیاه
شعر من، شعر واژه های سیاه
...
آی مردم سپید یعنی چه...؟!
من که غرقم در این فضای سیاه

تصمیم خدا

چهارشنبه, ۱۲ خرداد ۱۳۹۵، ۱۰:۴۱ ق.ظ

این آدمیان یکسره ابلیس پرستند

حیف از دل حوا که به این طایفه بستند


گفتند: که «والد» زقصاص است مبرا

تحریف شد و خیل  نر از معرکه رستند


این خلق که گشتند ز« حوا» متولد

خوردند نمک را و نمکدان بشکستند


از کی متولد شدن از جنس نرینه ست؟!

بسیار زنانی که از این درد نرستند


تنها نه به صورت که به دل داغ اسید است

هر چند زجام می عشقش همه مستند...!


دانی که چرا حق زنان است لگد مال

چون فرقه ی قابیل بسی ناکس وپستند


قول سر خرمن شده « جنت به کف پای»

این گونه دهان زن ماتمزده بستند


تصمیم خدا بود که « آدم» بشود « نیست»

از حرمت « حواست» که این طایفه « هستند»

                                         ۱۳۹۵/۳/۱۰ 

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۵/۰۳/۱۲
زری سلطانی فر

نظرات  (۱)

عالی بود استاد..
حقیقت تلخی است فرهنگ اهالی این دیار که بر زنان خود نظرا و عملا روا می دارند..
پاسخ:
سلام
سپاس از نگاه بزرگوارانه تان

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی