غم فرزند
جمعه, ۲۱ خرداد ۱۳۹۵، ۱۰:۳۳ ق.ظ
برادرم« رضا» در سی وهفت سالگی عطای دنیا را به لقایش بخشید.....
در گوشه ی لبهای تو لبخند شکسته
این چینی عمری ست که از بند شکسته
در چهره ی تصویر تو پاییز هویداست
چون شاخه ی پر ریشه وآوند شکسته
وقتی که چنین آینه ی بخت سیاه است
بگذار که بعد از تو بگویند شکسته
بعد از تو به غمناک ترین شکل زنی را
دیدم کمرش از غم فرزند شکسته
بعد از تو در این عصر پر اندوه ندیدم
در خانه ی احساس کسی قند شکسته
ای کاش بمانیم وبه این چشم ببینیم
آن دست که از ریشه ترا کند،شکسته
« ۱۳۸۲/۷/۲۴»
