زری سلطانی فر

شعرهایی برای زنان ایرانی، شعرهایی ورای ویرانی

زری سلطانی فر

شعرهایی برای زنان ایرانی، شعرهایی ورای ویرانی

زری سلطانی فر

خانه ام مملو از هوای سیاه
شعر من، شعر واژه های سیاه
...
آی مردم سپید یعنی چه...؟!
من که غرقم در این فضای سیاه

آتش گرفته ایم دریغ از جوانی ات

اینستا که خون نشسته به روی کتانی ات

 

پیغام مرگ را به چه جرمی نهاده اند

در دستهای بی گنه استخوانی ات

 

آه ای طلوع روشن جانم کجاستی

زین بعد از غروب بگیرم نشانی ات 

خاموش شد زروشنی مهر، آسمان

یعنی دریغ شد ز جهان مهربانی ات

 

دنیا به احترام تو آیا سکوت کرد؟!

گویا رسیده است پیام جهانی ات 

 

دردی است مشترک که تو فریاد کرده ای 

با این زبان مشترک بی زبانی ات 

 

من خواب دیده ام که جهان پاک می شود

از دشمنان کینه ای پست جانی ات

 

   (من درد مشترکم مرا فریاد کن) «احمدشاملو»

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی